خوی با او کن که خوی را آفرید / خوی های انبیا را آفرید
خوی با او کن که امانت های تو / ایمن آید از افول و از عتو
بره بدهی رمه بازت دهد / پرونده هر صفت خود رب بود
بره پیش گرگ امانت می نهی / گرگ و یوسف را مفرما همرهی
(مولانا)