وقتی دل سودایی می‌رفت به بستان‌ها  /    بی خویشتنم کردی بوی گل و ریحان‌ها

گه نعره زدی بلبل گه جامه دریدی گل   /  با یاد تو افتادم از یاد برفت آن‌ها

(سعدی)